PRV-13
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: PRW-13 na wystawie w bazie lotniczej Trollenhagen (Niemcy)
(53°35'49.9" N 13°18'34.4" E)

Specyfikacja techniczna | |
---|---|
Pasmo częstotliwości: | 2,5 … 2,7 GHz |
Okres powtarzania impulsów: | |
Częstotliwość powtarzania impulsów: | 400 Hz |
Szerokość impulsu (τ): | 1,5 lub 3 µs |
Czas odbioru sygnału echa: | |
Czas zwrotu: | |
Moc impulsowa: | 1,6 MW |
Moc średnia: | 1 kW |
Zasięg instrumentalny: | 400 km |
Rozróżnialność w odległości: | |
Dokładność / Błąd określania: | |
Szerokość wiązki anteny: | |
Liczba ech odebranych - sondowań: | > 15 |
Liczba obrotów anteny radaru: | |
MTBCF: | |
MTTR: |
PRV-13
PRW-13 „Nadezhnost 2“ (oznaczenie rosyjskie: 1RL130; cyrylica: 1РЛ130 «Надежность 2», oznaczenie NATO: "Odd Pair") był w pełni zdalnie sterowanym altitude finder produkcji radzieckiej o zasięgu do 85 km, który został przejęty przez Bundeswehrę jako rozwiązanie przejściowe dla nowych krajów związkowych i mimo dużych trudności z zaopatrzeniem zapewniał niezawodną służbę do 1998 roku.
Szczególną cechą jest antena kompensacyjna (tzw. „baby antenna“), która służyła do tłumienia listków bocznych.
PRW-13 pracował z magnetronem na stałej częstotliwości, drugi nadajnik był w pogotowiu na jednej z czterech częstotliwości rezerwowych, których nie wolno było używać ze względów tajności przed przejęciem przez Bundeswehrę.
Pod względem technologicznym PRW-13 składał się ze sprawdzonych, wyposażonych w lampy zespołów swoich poprzedników, przemieszanych z zespołami częściowo tranzystorowymi oraz zespołami ze zintegrowanymi układami CMOS.
Bardzo interesujące było generowanie znaczników kąta elewacji: lampa elektronowa była odchylana analogicznie do kąta elewacji i odległości i generowała impulsy niezbędne do wyświetlania na ekranie na siatce drucianej wewnątrz niej.
Galeria zdjęć radaru wyszukiwania wysokościowego

Rysunek 2: Jednostki wyświetlania radaru poszukiwania wysokości, powyżej wskaźnik typu „P”, poniżej wskaźnik odległości-wysokości.