PRW-10
Beschrijving van de radarset, tactisch-technische kenmerken
Figuur 1: Model foto PRW-10
(Foto met dank aan het Militair Historisch Museum van de Duitse Strijdkrachten in Dresden).
| Specificaties | |
|---|---|
| Frequentie: | E-band |
| Pulsherhalingstijd (PRT): | |
| Pulsherhalingsfrequentie (PRF): | |
| Pulsduur (τ): | 2,7 … 3,2 µs |
| Ontvangsttijd: | |
| Dode tijd: | |
| Piekvermogen: | 1,8 … 2 MW |
| Gemiddeld vermogen: | |
| Instrumented Range: | 300 km |
| Afstandsresolutie: | 3 km |
| Nauwkeurigheidsgraad: | |
| Bundelbreedte: | β= 3°… 5°;ε= 1° |
| hits per scan: | |
| Rotatiesnelheid: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
PRW-10
PRW-10 „Konus“ (Russische benaming: 1RL12; Cyrillisch: 1РЛ12 «Конус»; NATO-aanduiding: „Rock Cake“; naam is afkorting van „podvizhnyy radiovysotomer“, Cyrillisch: «Подвижный РадиоВысотомер», ПРВ). De PRW-10 was de eerste door de Sovjet-Unie geproduceerde radiohoogtemeter die in een mobiele versie werd ontwikkeld op basis van de hoogtemeter van het Topol-2 radarprototype. In zijn hoedanigheid van radiohoogtemeter was het bedoeld als hulpapparaat voor diverse verkenningsradarstations. De maximaal meetbare vlieghoogte was 34 000 m.
In 1956 werd het in dienst gesteld in de voormalige Warschaupact-landen en in 1957 werd het gemoderniseerd tot een mogelijk sectorbedrijf. Na de modernisering tot de PRW-10M is het uiterlijk van de antennereflector enigszins veranderd. De grootste zwakte van de PRW-10 was zijn gebrek aan immuniteit tegen interferentie. Het was waarschijnlijk in dienst tot 1975 en werd toen vervangen door de PRW-11.
Fotogalerij PRW-10
secundaire radar
Kremnij-1 (linkermast): een PRW-10
© onbekend
(klik om te vergroten: 800·600px = 64 kByte)">
Figuur 2: Yagi-antennes van de P-8 (rechtermast) met in het midden de secundaire radar Kremnij-1 (linkermast): een PRW-10
