P-40 “Long Track”
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: “Long Track”
(This photo was shot by kind permission in the armed forces historical museum in Dresden.)
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 2,2 - 2,3 GHz |
| Okres powtarzania impulsów: | 2,5 i 1,25 ms |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 400 i 800 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 2 × 2 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | 2,49 und 1,24 ms |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 2 MW |
| Moc średnia: | 2 … 3 kW |
| Zasięg instrumentalny: | 375 km |
| Rozróżnialność w odległości: | 300 m |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | 1,5° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | > 8 |
| Liczba obrotów anteny radaru: | 4 o 5 s |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
P-40 “Long Track”
P-40 „Long Track“ (ros. oznaczenie: 1S12 „Bronja“ - pancerz, cyrylica 1С12 «Броня») to ruchoma stacja radarowa na pojeździe bazowym 426 U o zasięgu ok. 300 km. Załoga składała się z 6 osób. Służyła do wyznaczania celów dla oddziałów obrony przeciwlotniczej.
Jako silnik napędowy zastosowano 12-cylindrowy, 4-suwowy silnik Diesla o mocy 342 kW (465 KM), który zapewniał stacji radarowej maksymalną prędkość 55 km/h przy masie całkowitej 35 ton.
Układy elektroniczne toru odbiorczego pochodzą głównie z P-37.
Radar był zasilany przez wbudowany generator o częstotliwości 400 Hz napędzany turbiną gazową.
