P-10 „Knife Rest B“
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: P-10 antenna
(© www.fas.org)
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | pasma VHF |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 100 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 55 … 75 kW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 200 km |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | 21° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | 0 … 6 Ob./min |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
P-10 „Knife Rest B“
Radar P-10 (oznaczenie rosyjskie: „Wołga A“, cyrylica: «Волга А», oznaczenie NATO: „Knife Rest B“) jest rozwinięciem P-8 i od 1953 r. znajdował się na uzbrojeniu Armii Czerwonej. Szerokość połówkowa matrycy antenowej 2x2 wynosiła od 20 do 24° (zależnie od częstotliwości). Kąt wzniesienia określano za pomocą goniometru, na podstawie którego można było wyznaczyć wysokość docelową za pomocą nomogramu. Dokładność wyznaczenia kąta wynosiła do ±2,5°. Radar był już wyposażony w system ochrony przed zagłuszaniem. Czułość odbiornika wynosiła nominalnie 3 µV, a na granicach zakresu częstotliwości 4 µV. Informacje radarowe były wyświetlane na wskaźniku typu „P” i wskaźniku typu „E”. Od 1956 r. radar P-10 został zastąpiony radarem P-12.
