P-10
Beschrijving van de radarset, tactisch-technische kenmerken
Figuur 1: P-10 antenna
(© www.fas.org)
| Specificaties | |
|---|---|
| Frequentie: | VHF-band |
| Pulsherhalingstijd (PRT): | |
| Pulsherhalingsfrequentie (PRF): | 100 Hz |
| Pulsduur (τ): | 4 - 12 µs |
| Ontvangsttijd: | |
| Dode tijd: | |
| Piekvermogen: | 55 … 75 kW |
| Gemiddeld vermogen: | |
| Instrumented Range: | 180 … 200 km |
| Afstandsresolutie: | |
| Nauwkeurigheidsgraad: | |
| Bundelbreedte: | 21° |
| hits per scan: | |
| Rotatiesnelheid: | 0 … 6 min⁻¹ |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
P-10
De P-10 radar (Russische aanduiding: „Wolga A“, Cyrillisch: «Волга А», NAVO-aanduiding: „Knife Rest B“) is een verdere ontwikkeling van de P-8 en werd vanaf 1953 in de bewapening van het Sovjetleger opgenomen. De halve breedte van de 2x2 antenne-array lag tussen 20 en 24° (frequentie-afhankelijk). De elevatiehoek werd bepaald met een goniometer, waaruit de richthoogte kon worden bepaald met een nomogram. De nauwkeurigheid van de hoekbepaling bedroeg tot ±2,5°. De radar was al uitgerust met een beveiligingssysteem tegen storingen. De gevoeligheid van de ontvanger was nominaal 3 µV, aan de grenzen van het frequentiebereik 4 µV. De radarinformatie werd weergegeven op een PPI-scope en een E-scope. Vanaf 1956 werd de P-10 vervangen door de P-12.
