AN/TPS-1E
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 1 220 … 1 350 MHz |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 360 … 380 … 400 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 2,7 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 500 kW |
| Moc średnia: | 500 W |
| Zasięg instrumentalny: | 300 km |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | Range: ±(3% + 1 NM) Azimuth:±1° |
| Szerokość wiązki anteny: | 3,4° … 4° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | 1 … 15 Ob/min |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
AN/TPS-1E
AN/TPS-1E był lekkim przenośnym radarem rozpoznawczym opracowanym podczas II wojny światowej w celu wczesnego ostrzegania przed atakami lotniczymi wroga. Radary te były przeznaczone do obserwacji lotniczej o małym i średnim zasięgu. Wykorzystywano je do wypełniania luk w pokryciu radarowym oraz jako radary wyznaczania celów dla obrony przeciwlotniczej (np. dla NIKE Hercules). Radary te były używane na arenie międzynarodowej do lat 90. ubiegłego wieku, często w połączeniu z wysokościomierzem AN/TPS-10.
W nadajniku zastosowano magnetron 5J26 i tyratron 5C22 w modulatorze.
AN/TPS-1E został początkowo opracowany przez Bell Telephone Laboratories, a następnie wyprodukowany przez Western Electric (obecnie część Lockheed Martin). Licencjonowana produkcja na Europę była później prowadzona we Włoszech przez firmę Microlambda (obecnie Leonardo) i eksportowana m.in. do Finlandii.[1]
Źródło:
- Galati Gaspare: ''100 Years of Radar'' Springer Verlag, 1st ed. 2016 (28. September 2015), ISBN 978-3-319-00583-6, S.205 (online preview)