Green Archer
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: z publikacji Armii Duńskiej.
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 9 500 – 9 700 MHz |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 3,66 … 3,95 kHz |
| Szerokość impulsu (τ): | 0,25 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 60 kW |
| Moc średnia: | 66 W |
| Zasięg instrumentalny: | 15 km |
| Rozróżnialność w odległości: | 75 m |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Green Archer
Green Archer (Zielony Łucznik) był radarem rozpoznania artyleryjskiego.
Na specjalnej duńsko-niemieckiej wersji pojazdu bazowego M113 zamontowano brytyjski radar obserwacji artyleryjskiej firmy EMI, który może prowadzić rozpoznanie pozycji artyleryjskich na odległość do 30 km. Układ wydechowy został zmodyfikowany, aby zapobiec zasysaniu spalin do radaru. Załoga składała się z 4 osób.
W Danii system ten został zastąpiony przez szwedzki system ARTHUR (ARTillery HUnting Radar). W Niemczech został zastąpiony przez Cobrę.
Rysunek 2: Green Archer