SC
Beschrijving van de radarset, tactisch-technische kenmerken
Figuur 1: SC-2 radar op het Amerikaanse oorlogsschip Niobrara (AO-72).
Manufacturer:General Electric
| Specificaties | ||
|---|---|---|
| SC, SC-1 | SC-2, SC-3 | |
| Frequentie: | 220 MHz
(VHF-band) |
200 MHz
(VHF-band) |
| Pulsherhalingstijd (PRT): | ||
| Pulsherhalingsfrequentie (PRF): | 60 Hz | |
| Pulsduur (τ): | 5 µs | 4 µs |
| Ontvangsttijd: | ||
| Dode tijd: | ||
| Piekvermogen: | 100 kW | 200 kW |
| Gemiddeld vermogen: | ||
| Instrumented Range: | 30 mi (≙ 48 km) |
75 mi (≙ 120 km) |
| Afstandsresolutie: | 550 m | 460 m |
| Nauwkeurigheidsgraad: | ±180 m, ±5° | ±90 m, ±3° |
| Bundelbreedte: | 25° | 10° |
| hits per scan: | ||
| Rotatiesnelheid: | (manually) | 5 rpm |
| MTBCF: | ||
| MTTR: | ||
SC
De SC was een Amerikaanse verkenningsradar tijdens de Tweede Wereldoorlog, die vooral in de Stille Oceaan werd gebruikt. Het werd gebruikt op torpedojagers en grotere schepen om vliegtuigen en schepen te verkennen en om onderscheppingsjagers te leiden.
De oorspronkelijke SC-radar was uitgerust met een antenne die bestond uit vier rijen van elk drie dipolen, opgesteld voor een gemeenschappelijke roosterreflector van 2,6 × 2,1 meter. De SC-2 gebruikte twee rijen van elk zes dipolen voor een reflector van 4,6 × 1,4 m. De SC radar was in staat een middelgrote bommenwerper op een hoogte van 300 m vanaf een afstand van 30 zeemijl (≙ 48 km) te lokaliseren. Vanaf de SC-1 radar werd deze afstand verhoogd tot 75 zeemijl (≙ 120 km). De nauwkeurigheid van de lokalisatie verbeterde ook aanzienlijk in de volgende versies. De SC- en SC-1-radars gebruikten alleen een A-scope, SC-2 en SC-3 kregen ook een PPI-scope. Alle versies werkten met een gyrokompas om het „ware noorden“ te kunnen zien. Het draaien van de twee oudere versies gebeurde nog met een handzwengel.
Identificatie als vriend of vijand werd mogelijk gemaakt door de IFF-antenne boven op de hoofdantenne. De secundaire radar gebruikte de IFF Mark IV standaard.
Fotogalerij van SC
Figuur 2: SC Radar