NPOL
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: NPOL
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 2 700 … 2 900 MHz
(pasma S) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 250 … 2 000 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 0,8 … 2 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 850 kW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | NM (≙ km) |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | 0,1° |
| Szerokość wiązki anteny: | 0,95° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
NPOL
NPOL (NASA Polarimetric precipitation radar) to przenośny radar badawczy o podwójnej polaryzacji, pracujący w paśmie S, opracowany w 2001 roku przez zespół naukowców z należącego do NASA kosmodromu Wallop Island. Służy do wykonywania dokładnych pomiarów objętościowych opadów atmosferycznych, w tym szybkości opadów, rozkładu wielkości cząstek, zawartości wody w chmurze i rodzaju opadów. W radarze zastosowano nadajnik magnetronowy z półprzewodnikowym modulatorem impulsów. Antena ma symetryczny reflektor paraboliczny o średnicy 8,5 m. W 2010 r. NPOL otrzymał zupełnie nową antenę. Podczas transportu kompletny radar jest ładowany do pięciu standardowych kontenerów.