OSWIN
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: Panoramiczny obraz pola antenowego w Kühlungsborn, Niemcy
(54°07'05.82" N 11°46'08.63" W)
(© 2014 Leibniz-Institut für Atmosphärenphysik)

Rysunek 1: Panoramiczny obraz pola antenowego w Kühlungsborn, Niemcy
(54°07'05.82" N 11°46'08.63" E)
(© 2014 Leibniz-Institut für Atmosphärenphysik)
Specyfikacja techniczna | |
---|---|
Pasmo częstotliwości: | 53,5 MHz |
Okres powtarzania impulsów: | |
Częstotliwość powtarzania impulsów: | < 50 kHz |
Szerokość impulsu (τ): | 1 … 32 µs |
Czas odbioru sygnału echa: | |
Czas zwrotu: | |
Moc impulsowa: | 90 kW |
Moc średnia: | 4,5 W |
Zakresy wysokości: | (0,4) 1 … 18 km (65 … 95 km) |
Rozróżnialność w odległości: | 150 m, 300 m, 600 m, 1000 m |
Dokładność / Błąd określania: | |
Szerokość wiązki anteny: | 6° |
Liczba ech odebranych - sondowań: | |
Liczba obrotów anteny radaru: | |
MTBCF: | |
MTTR: |
OSWIN
OSWIN (Ostsee-Wind-Radar) to urządzenie radarowe VHF do badania wysokiej atmosfery, skonstruowane i obsługiwane przez Instytut Fizyki Atmosfery w Kühlungsborn. Został on uruchomiony latem 1999 roku. Radar działa w pełni automatycznie i generuje profile wysokościowe wektora wiatru 3D oraz współczynnika odbicia.
Układ antenowy to antena typu phased array, składająca się początkowo ze 144 pojedynczych anten Yagi po 4 elementy każda. Były one ułożone w kwadratowe grupy po 4 anteny każda. Wszystkie przewody doprowadzające do anten mają tę samą długość. Do odbioru dostępnych jest 6 niezależnie rekonfigurowanych kanałów odbiorczych. Dzięki przesunięciu fazowemu sześciu grup anten można obracać diagram kierunkowy o trzy kąty zenitalne (7°, 13°, 20°) w każdym z czterech kierunków kardynalnych: północnym, południowym, wschodnim i zachodnim.
Po odnowieniu układu antenowego wiosną 2014 r. układ ten składa się obecnie ze 133 anten Yagian, każda o trzech elementach, rozmieszczonych w strukturze heksagonalnej. Obecnie są one pogrupowane w 19 grup antenowych po 7 anten każda. Kanały odbiorcze mają być stopniowo rozszerzane z 6 do 19 i do liczby 133, aby umożliwić cyfrowe kształtowanie schematu antenowego. Obok tablicy antenowej znajduje się pojemnik z elektroniką kanału odbiorczego (obramowany na zielono na Rys. 2).
Źródło:
Galeria zdjęć OSWIN

Rysunek 2: Struktura heksagonalna: obecnie dla jednego kanału odbiorczego łączone są po 3 grupy.