Wysokościomierz radarowy Poseidon-2
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Jason-1 na orbicie, większa antena paraboliczna pochodzi z wysokościomierza radarowego. (© 1994 NASA)
Rysunek 1: Jason-1 na orbicie, większa antena paraboliczna pochodzi z wysokościomierza radarowego. (© 1994 NASA)
| Specyfikacja techniczna SAR | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 13,575 und 5,3 GHz
(pasma Ku, C) |
| Polaryzacja: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 1800 Hz ±10% |
| Szerokość impulsu (τ): | 105,6 µs |
| Moc impulsowa: | |
| Moc średnia: | 7 W |
| Szerokość pasma impulsu: | 320 MHz |
| Orbita: | 1336 km |
| Okres orbitalny | 9,9156 Tage |
| Szerokość wiązki anteny: | 1,28° (Ku), 3,4° (C) |
Wysokościomierz radarowy Poseidon-2
Wysokościomierz radarowy Poseidon-2 został użyty w satelicie Jason-1.
Jason-1 został wystrzelony 7 grudnia 2001 roku z bazy sił powietrznych Vandenberg w Kalifornii jako następca misji TOPEX/Poseidon, która zbierała dane naukowe od 1992 do 2005 roku. Obie misje były efektem współpracy NASA i francuskiej agencji kosmicznej Centre national d’études spatiales (CNES). Misja ta badała 95 procent wolnej od lodu powierzchni oceanu niemal co 10 dni (dokładniej, 10 dni minus 2 godziny) i skompletowała zestaw danych topografii powierzchni oceanu z dokładnością do 3,3 centymetra, co pomogło nam lepiej zrozumieć prądy oceaniczne i rolę oceanów w zmianach klimatu.
Głównym instrumentem na pokładzie był wysokościomierz radarowy Poseidon-2, który wykorzystał dobre doświadczenia z Poseidon-1 z misji Topex/Poseidon. Jest to bardzo niezawodny, kompaktowy, lekki przyrząd o niskim zużyciu energii. Poseidon-2 nadaje impulsy w dwóch zakresach częstotliwości i odbiera ich odbicie na powierzchni Ziemi (13,6 i 5,3 GHz, druga częstotliwość jest używana do kompensacji opóźnień wynikających z zawartości elektronów w jonosferze). Antena paraboliczna ma średnicę 1,2 m i zysk antenowy 42 dB. Konstrukcja nadajnika oparta jest na półprzewodnikowym wzmacniaczu mocy.
Bardzo duża wysokość orbity Jasona-1 ogranicza do minimum wpływ ziemskiej atmosfery i pola grawitacyjnego, dzięki czemu niezbędne korekty orbity są łatwiejsze i bardziej precyzyjne. Co więcej, zastosowanie tych samych parametrów orbitalnych co w przypadku poprzednika Topex/Poseidon daje lepszą możliwość porównania danych. Orbita została wybrana również ze względu na możliwość bezpośredniego przelotu nad wybranymi obiektami kontrolnymi na ziemi w Cap Senetosa na Korsyce (Francja) oraz na platformie wiertniczej Harvest Oil Rig Platform w Kalifornii (USA). Po wprowadzeniu niezbędnych poprawek, czas przelotu sygnału radarowego może być obliczony bardzo dokładnie w celu określenia względnej wysokości odbijających się obiektów.