Iguane
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Breguet Atlantic z Iguane
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | pasma X |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
| Szerokość impulsu (τ): | |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 130 NM (≙ 240 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Iguane
Iguane (oznaczenie producenta: DRAA-10A lub TMV-118) to radar morskiego rozpoznania lotniczego w paśmie X, przeznaczony do montażu w samolotach stałopłatach. Czułość radaru pozwala mu wykrywać małe cele, takie jak peryskopy okrętów podwodnych. Może działać jednocześnie w trybie poszukiwania powierzchniowego i w trybie pogodowym oraz jest zdolny do jednoczesnego poszukiwania i śledzenia celu (Track-while-Scan). Z radarem zintegrowany jest radar wtórnej identyfikacji (IFF). Całkowita waga systemu jest mniejsza niż 170 kg.
Radar wykorzystuje antenę paraboliczną o charakterystyce odwróconego Cosecansa². Nadawany sygnał jest modulowany wewnątrzimpulsowo. Odbiornik wykorzystuje klasyczne filtry powierzchniowej fali akustycznej o stopniu kompresji impulsów 500:1, uzyskując rozdzielczość zasięgu w zakresie kilku metrów.
Prace techniczne zakończono w 1979 r., a pierwszy prototyp oblatano w maju 1981 r. Jeden z nich został zamontowany w samolocie Breguet Atlantic jako mały chowany radar pod przednim kadłubem samolotu. Wyprodukowano około 90 egzemplarzy.