Radar Grondbeginselen

AN/SPS-49

De AN/SPS-49 is een 2D-luchtverkenningsradar voor de lange afstand voor de marine en is ingezet op vele verschillende soorten marineschepen. In het verleden waren er tot 200 eenheden in dienst. Deze radar was oorspronkelijk alleen ontwikkeld als luchtverkenningsradar, maar dankzij zijn hoge zendvermogen en zijn doeltreffende stoorsystemen en automatische doelvolging kon hij later ook worden gebruikt als sensor tegen raketvuur, zowel vanaf grote hoogte als tegen uiterst laag vliegende doelen.

In de loop der jaren zijn er verschillende versies geproduceerd, waarvan hier enkele hoofdvarianten worden genoemd:

• SPS-49 (V)1 ontwikkeld in het begin van de jaren zeventig. Reeds inbegrepen zijlob onderdrukking en een digitaal MTI systeem met statistische methode. De video-output was op PPI displays.
• SPS-49 (V)5 ontwikkeld in het begin van de jaren tachtig. Ontvangen een extra MTI op basis van Doppler frequentie verwerking. De videoverwerking werd gedigitaliseerd en ingevoerd aan een plotextractor voor automatische doelherkenning.
• SPS-49 A (V)1 ontwikkeld in het midden van de jaren negentig. Een videoprocessor maakte het nu mogelijk de doelsnelheid van scan tot scan te berekenen. Dit betekende opnieuw een betere immuniteit tegen interferentie.

De AN/SPS-49 zendt 48 individuele zendfrequenties uit in drie selecteerbare frequentiebanden, elk met een bandbreedte van 30 MHz tussen 850 en 942 MHz, met een pulsvermogen van typisch 360 kW. De zender werkt op halfgeleiderbasis, alleen de eindtrap is uitgerust met een klystron. De paraboolantenne, met afmetingen van 2,8 bij 8 meter, heeft een versterking van 28,5 dB met een cosecant kwadraatdiagram tot een elevatiehoek van 20°. Hij draaide 6 of 12 omwentelingen per minuut. De lange zendpuls van 125 µs wordt in de ontvanger gecomprimeerd met een verhouding van 83:1.