5N62V
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: 5N62V
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | pasma C |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
| Szerokość impulsu (τ): | |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | |
| Moc średnia: | 3 kW |
| Zasięg instrumentalny: | 180 … 300 km |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | 0,7° lub 1,4° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | 5 000 h |
| MTTR: | |
5N62V
5N62V (cyrylica: 5Н62В; oznaczenie NATO: Square Pair) to radar naprowadzania pocisków dla systemu rakiet ziemia-powietrze S-200V (oznaczenie NATO: SA-5 Gammon).
Pierwotna wersja S-200A o kryptonimie Angara (cyrylica: «Ангара») była rozwijana od 1958 roku i miała zasięg do 180 km. Kolejna wersja S-200V, o kryptonimie Vega (cyrylica: «Вега»), pojawiła się w 1970 r. i miała zasięg do 240 km. Od 1975 r. dostępna była wersja S-200D o kryptonimie Dubna (cyrylica: «Дубна») o zasięgu do 300 km. Wersja ta jest podobno również zdolna do wystrzeliwania pocisków z głowicą jądrową.
Radar jest radarem iluminacyjnym do półaktywnego śledzenia celu z różnymi antenami do nadawania, odbioru i wysyłania komend do pocisków. Wykorzystuje on dwa tryby pracy: niemodulowany radar fali ciągłej z oceną częstotliwości dopplerowskiej celu oraz kodowany dwufazowo radar fali ciągłej z modulacją do pomiaru zasięgu celu. Ze względu na ograniczenia techniczne radaru z falą ciągłą, radar naprowadzania pocisków mógł wykrywać tylko jeden cel w danym momencie.
Energia nadawcza generowana była przez klistron typu K-89. Częstotliwość nadawania jest stabilizowana kwarcowo i jest dostarczana przez serię mnożników częstotliwości. Niestety nie są publikowane informacje o wysokości częstotliwości nadawania. Jednak ze względu na ocenę anten (stosunek długości fali do powierzchni anteny i kąta apertury), może to być ewentualnie w paśmie S.
Na początku lat 80-tych wersja Vega była eksportowana również do innych państw Układu Warszawskiego pod oznaczeniem S-200VE.