ALTAIR
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: Radar ARPA do śledzenia i oprzyrządowania dalekiego zasięgu (ALTAIR) na atolu Kwajalein (Wyspy Marshalla).
(9°23'43.451" N 167°28'46.023" E)
Specyfikacja techniczna | |
---|---|
Pasmo częstotliwości: | pasma %%% |
Okres powtarzania impulsów: | |
Częstotliwość powtarzania impulsów: | 300 Hz |
Szerokość impulsu (τ): | 80 μsec |
Czas odbioru sygnału echa: | |
Czas zwrotu: | |
Moc impulsowa: | 5 MW |
Moc średnia: | 120 kW |
Zasięg instrumentalny: | |
Rozróżnialność w odległości: | 20 m |
Dokładność / Błąd określania: | |
Szerokość wiązki anteny: | 1,1° (UHF)
2,8° (VHF) |
Liczba ech odebranych - sondowań: | |
Liczba obrotów anteny radaru: | |
MTBCF: | |
MTTR: |
ALTAIR
ALTAIR (ARPA Long-Range Tracking And Instrumentation Radar) jest bardzo czułym, szerokopasmowym i w pełni spójnym oprzyrządowaniem i radarem śledzenia celu. ALTAIR obsługuje różne tryby pracy, od śledzenia celu do zbierania i zapisywania charakterystycznych danych o celu w pasmach VHF i UHF.
ALTAIR został zbudowany jako radar oprzyrządowania (radar do specjalnych zadań pomiarowych) w 1969 roku. Zdolność do wykonywania pomiarów daleko w przestrzeni za pomocą modulacji wewnątrzimpulsowej została zainstalowana w 1982 r.[1] Radar pracuje w dwóch zakresach częstotliwości: VHF (155-162 MHz) i UHF (422 MHz). Wykorzystuje on duży reflektor paraboliczny o średnicy około 46 m i podaje częstotliwości VHF z głównego ogniska. Dla częstotliwości UHF używa dodatkowego reflektora Cassegrain o średnicy 5,5 m, który jest zależny od częstotliwości i przezroczysty dla częstotliwości VHF.[2]
ALTAIR transmituje w paśmie VHF w polaryzacji kołowej zgodnej z ruchem wskazówek zegara (rz) i odbiera w trybie monopulsacyjnym[3] w polaryzacji kołowej przeciwnej do ruchu wskazówek zegara (lz) sygnał sumaryczny, a także sygnały różnicowe lz w pionie i poziomie oraz krzyżowo spolaryzowany sygnał sumaryczny rz. Te cztery kanały pomiarowe umożliwiają wyznaczenie trójwymiarowego położenia celu i jego prędkości względnej w funkcji efektywnej powierzchni odbicia i czasu pracy. ALTAIR może zatem towarzyszyć nawet 32 celom w VHF i UHF. Jednoczesne akompaniamentowanie w VHF i UHF pozwala na korygowanie w czasie rzeczywistym zniekształceń występujących podczas rozchodzenia się fal elektromagnetycznych w jonosferze, co pozwala na uzyskanie dokładniejszego wyniku pomiaru.[2] Moc i zysk anteny ALTAIR są wystarczające do pomiaru satelitów geostacjonarnych, których pozycja znajduje się w skośnej odległości ponad 40 000 km od radaru.
Galeria zdjęć ALTAIR Radar
Źródła i resorsy:
- Melvin L. Stone and Gerald P. Banner: “Radars for the Detection and Tracking of Ballistic Missiles, Satellites, and Planets”
in Lincoln Laboratory Journal, Volume 12, Number 2, 2000, S.217 (online PDF) - S. Close, S. M. Hunt, and F. M. McKeen: “Characterization of Leonid meteor head echo data collected using the VHF-UHF Advanced Research Projects Agency Long-Range Tracking and Instrumentation Radar (ALTAIR)”, MIT Lincoln Laboratory, Lexington, Massachusetts, USA, in RADIO SCIENCE, VOL. 37, NO. 1, 1009, 10.1029/2000RS002602, 2002 (online PDF)
- Timothy D. Hall, Gary F. Duff, and Linda J. Maciel: “The Space Mission at Kwajalein” in in Lincoln Laboratory Journal, Volume 19, Number 2, 2012, S.48 (online PDF)