www.radartutorial.eu www.radartutorial.eu Podstawy radiolokacji

Wzmacniacz zbalansowany

UWejście
UWyjście

Rysunek 1: Zasada działania wzmacniacza zbalansowanego

UWejście
UWyjście

Rysunek 1: Zasada działania wzmacniacza zbalansowanego

UWejście
UWyjście

Rysunek 1: Zasada działania wzmacniacza zbalansowanego

Wzmacniacz zbalansowany

We wczesnych latach stosowania wzmacniaczy półprzewodnikowych w technologii radarowej najczęściej używano tak zwanego wzmacniacza zbalansowanego. Każdy moduł wzmacniacza tego typu posiadał hybrydę 90° (specjalną formę sprzęgacza kierunkowego) na wejściu i wyjściu w celu równoległej pracy dwóch identycznych stopni tranzystorowych. Hybrydy te są również określane w literaturze jako sprzęgacze -3 dB, sprzęgacze hybrydowe lub „sprzęgacze kwadraturowe“. Sprzęgacze te mają właściwość dzielenia sygnału wejściowego na dwa równie duże sygnały wyjściowe o tym samym obciążeniu. Sygnał wyjściowy z dłuższą ścieżką wewnętrzną ulega przesunięciu fazowemu o 90° w porównaniu do sygnału wyjściowego z krótszą ścieżką. Sygnały na wzmacniaczach pracujących równolegle mają zatem różnicę faz 90°. Sygnały te mogą się sumować na wyjściu hybrydowym z powodu interferencji konstruktywnej lub zanikać na drugim wyjściu z powodu interferencji destruktywnej.

Ten typ wzmacniacza ma następujące zalety:

Wady to:

Obecnie zasada ta jest stosowana głównie w modułach wzmacniaczy nadajników, gdzie wady tej zasady nie mają negatywnego wpływu. Na przykład w modułach wzmacniaczy nadajników eksperymentalnego radaru kosmicznego GESTRA. Ze względu na ograniczenie szerokości pasma do zaledwie 100 MHz w dozwolonym paśmie częstotliwości, można również stosować hybrydy wąskopasmowe. Przybliżoną szerokość pasma wzmacniacza można odczytać z izolatora ferrytowego: 1200 … 1400 MHz.

Galeria zdjęć wzmacniaczy zbalansowanych

Rysunek 2: Moduł wzmacniacza nadajnika radaru kosmicznego GESTRA