Nadajniki radarowy

Radar pseudo-koherentny

Pseudo-koherentne radary są klasą radarów. Są one również czasami nazywane „radarami koherentnymi w odbiorze“ (coherent-on-receive radar). W meteorologii są one określane jako radary dopplerowskie.

Ważną właściwością każdego radaru dopplerowskiego jest koherencja. Oznacza to, że musi istnieć określona relacja fazowa pomiędzy sygnałami nadawanymi a sygnałami echa, aby można było wykryć przesunięcie dopplerowskie sygnału nadawanego. Przesunięcie fazowe pomiędzy poszczególnymi okresami impulsów jest wykorzystywane do odróżnienia celów ruchomych od zakłócających celów stałych i szumów. Przy wykrywaniu tego przesunięcia fazowego jednostka radarowa opiera się na stałej zależności fazowej pomiędzy nadajnikiem radarowym a częstotliwością odniesienia w torze odbiorczym.

Jednak w nadajniku z samoscylującą lampą dużej mocy faza nadawanego sygnału jest nieokreślona. Każdy impuls nadawania rozpoczyna się od losowej fazy. W celu wykrycia przesunięcia fazowego, niewielka część transmitowanej energii jest odsprzęgana przez sprzęgacz kierunkowy. To nadal ma aktualną fazę odniesienia do przesyłanego sygnału, nawet po down-conversion. Wysoce stabilny generator (oscylator koherentny) oscylujący na częstotliwości pośredniej jest przymusowo synchronizowany przez tę pozycję fazową i w ten sposób dostarcza fazę odniesienia dla dyskryminatora fazowego. W ten sposób pozycja fazowa ostatniego impulsu nadawczego jest utrzymywana przez czas odbioru.

Chociaż radary w pełni koherentne są obecnie dostępne jako technologia bardziej korzystna, radary z nadajnikami magnetronowymi są nadal stosowane ze względu na koszty. Szczególnie w przypadku radarów opadowych, nadajnik półprzewodnikowy dawałby gorszą dokładność pomiaru celów objętościowych z powodu czasowych listków bocznych podczas kompresji impulsu.