Całkowite wewnętrzne odbicie

Rysunek 1: Kąt krytyczny między całkowitym wewnętrznym odbiciem a załamaniem światł

Rysunek 1: Kąt krytyczny między całkowitym wewnętrznym odbiciem a załamaniem światł
Całkowite wewnętrzne odbicie
Jeżeli wiązka energii uderza w granicę ośrodka pod kątem α większym niż Θlim, to ulega całkowitemu odbiciu. Kąt, powyżej którego następuje takie całkowite wewnętrzne odbicie, nazywany jest kątem krytycznym Θlim.
Wykres po prawej stronie przedstawia występowanie kąta krytycznego, a tym samym całkowitego wewnętrznego odbicia, gdy front fali elektromagnetycznej przechodzi z ośrodka optycznie gęstego do ośrodka optycznie cieńszego. Ośrodek optycznie gęstszy oznaczony jest kolorem ciemnoniebieskim i charakteryzuje się (większym) współczynnikiem załamania n1, ośrodek cieńszy kolorem tła i mniejszym współczynnikiem załamania n2.
Kąt krytyczny oblicza się według równania:


(1)
Całkowite wewnętrzne odbicie jest przyczyną zjawisk naturalnych, takich jak miraż lub jak pozornie mokre ulice w letnim upale. W propagacji fal elektromagnetycznych jest przyczyną takich anomalii jak suprarefrakcja i kanałowość (ducting). W praktyce w kablach światłowodowych stosuje się całkowite wewnętrzne odbicie.