Radar Temelleri

Lewis tarayıcı

Bir Lewis tarayıcı, bu anten ile anten deseninin yönünde sürekli bir değişikliğini sağlamak için birincil beslemenin (boynuz ışıyıcı) bir yansıtıcı önünde bir motor tarafından hareket ettirildiği bir antendir. Bell Telephone Laboratories Inc.'den Willard D. Lewis'in icadı 1947'de patentlendi.[1]

>Resim 2: Besleme yarığı, kesik bir koni şeklinde yuvarlanmıştı

Resim 2: Besleme yarığı, kesik bir koni şeklinde yuvarlanmıştı

Çalışma biçimi

Lewis tarayıcı, 45° yansıtıcı bir dalga kılavuzu içinde kuruludur. Genel fonksiyon prensibi, bu yansıtıcı önünde hareketli bir boynuz ışıyıcı ile sağlanır. Bu yansıtıcının aydınlatıldığı açıya bağlı olarak antenin ışıma açısı kayar. Yansıtıcının neden olduğu sapma, bir dielektrik mercek tarafından düzeltilir. Lens malzemesi olarak yüksek yoğunluklu polietilen kullanılabilir. Resim 1'deki düz gösterim işe yarayacaktır, ancak boynuz ışıyıcını ileri geri hareket ettirilmesi gereği en büyük sakıncaya neden olacaktır. Bu, hareketin doğrusallığının mümkün olmadığı çok karmaşık mekanikler gerektirecektir. (Döner hareketin sarkaç hareketine dönüştürülmesi, hızda her zaman sinüzoidal bir değişiklikle sonuçlanır.)

Bu nedenle, bir ilk adımda, besleme yarığı yuvarlak bir yapı halinde sarılır. Artık ileri ve geri kaydırmaya gerek kalmamış ve motor boynuz ışıyıcı önünde sabit bir hızda sürekli olarak döndürebilir. Bu anteni daha da toplu bir biçime getirmek için, dalga kılavuzunun geri kalanı da yuvarlanır ve yalnızca kesik koni şeklinde bir anten bırakılır. Bu anten, Lewis tarayıcı tarafından elektromekanik olarak kaydırılmayan düzlemde de odaklanmak için genellikle ek bir parabolik yansıtıcı önüne yerleştirilir.