Radar na trasie
Rysunek 1: Antena radaru En-Route SRE-M6 w Nordholz (Niemcy)
Radar na trasie
Radar na trasie (En-Route Radar) jest specjalnym rodzajem radaru kontroli ruchu lotniczego opracowanym do kontroli przestrzeni powietrznej na trasie. Może być wykorzystywany do monitorowania ruchu lotniczego poza specjalnymi obszarami lotniska.
Radary te zwykle pracują w paśmie L o zasięgu do 240 NM (≙ 450 km). Są to radary pierwotne, które zazwyczaj ze względu na koszty zapewniają jedynie dwuwymiarowy widok przestrzeni powietrznej. Są one jednak zawsze połączone z nowoczesnym radarem wtórnym zdolnym do pracy w trybie S, który następnie dostarcza trzecią współrzędną przestrzenną.
W większości przypadków antena jest paraboliczną anteną reflektorową i skanuje przestrzeń powietrzną za pomocą wzorca antenowego z charakterystyką cosecant squared. Rzadziej stosuje się również antenę planarną (patrz Rysunek 2). Anteny obracają się stosunkowo wolno z prędkością od 4 do 6 obrotów na minutę. Ta prędkość obrotowa wynika z warunków czasowych, jakie niosą ze sobą tak duże zakresy. W zależności od przewidywanego zasięgu, radary En-Route są instalowane na mniej lub bardziej wysokiej wieży, aby przeciwdziałać ograniczeniu zasięgu na niższych wysokościach z powodu krzywizny ziemi. W niekorzystnych warunkach klimatycznych anteny są instalowane pod osłoną ochronną.
Rysunek 2: Wytrzymała antena ATCR-44S nie wymaga osłony.
W Niemczech istnieje w sumie sześć takich radarów na trasie, obsługiwanych przez Deutsche Flugsicherung GmbH (DFS). Każda z tych sześciu stacji ma zasięg około 145 NM (≙ 270 km). Są one obsługiwane zdalnie z centrów kontroli radarowej w danym obszarze. Przykładowo, radar En-Route w Nordholz typu SRE-M6 jest zdalnie sterowany z centrum sterowania radarowego na lotnisku w Bremie („Bremen Control”) i monitoruje północno-zachodnią część Republiki Federalnej Niemiec oraz całe Morze Północne.
Kontrolerzy ruchu lotniczego w centrum kontroli radarowej świadczą również usługi kontroli ruchu lotniczego dla wielu mniejszych portów lotniczych bez własnego radaru, na przykład w celu odprawienia startu lub odprawienia podejścia do portu lotniczego. Z tego powodu radary na trasie powinny mieć również najlepszą możliwą dolną granicę zasięgu detekcji.