Radary obrony powietrznej
Rysunek 1: Obszar detekcji typowego trójosiowego radaru, utworzony przez wiązkę ołówkową realizującą skanowanie elektroniczne w płaszczyźnie pionowej i mechaniczne w płaszczyźnie poziomej.
Rysunek 1: Obszar detekcji typowego trójosiowego radaru, utworzony przez wiązkę ołówkową realizującą skanowanie elektroniczne w płaszczyźnie pionowej i mechaniczne w płaszczyźnie poziomej.
Radary obrony powietrznej
Radary obrony powietrznej są rozmieszczane przez narodowe jednostki obrony powietrznej. W niektórych krajach formacje takie wchodzą w skład wojsk radiotechnicznych, stanowiących odrębny rodzaj wojsk obrony przeciwlotniczej. Radary takie mogą wykrywać cele powietrzne i określać ich współrzędne, kurs i prędkość na stosunkowo szerokim obszarze. Radary obrony powietrznej mogą mieć maksymalny zasięg ponad 300 mil morskich z zasięgiem wykrywania 360°. Radary obrony powietrznej dzieli się generalnie na dwie kategorie w zależności od ilości informacji o położeniu celu, które mogą pozyskać. Radary, które określają tylko azymut i zasięg celu, nazywane są radarami dwuwspółrzędnymi, radarami 2D lub dalmierzami. Radary, które mogą również mierzyć wysokość celu, nazywane są radarami trójwspółrzędnymi lub radarami 3D.
Radary obrony powietrznej są wykorzystywane jako stacje wczesnego ostrzegania, ponieważ mogą wykryć zbliżające się samoloty lub pociski przeciwnika na dużą odległość. W przypadku ataku (najazdu) wczesne wykrycie jest kluczowe dla skutecznego odparcia. Aktywne środki obrony powietrznej, takie jak artyleria przeciwlotnicza, przeciwlotnicze systemy rakietowe i samoloty myśliwskie muszą być zaalarmowane na czas, aby odeprzeć atak. Informacje o zasięgu i azymucie celów dostarczane przez radary obrony powietrznej są wykorzystywane do przygotowania radarów eskorty i kierowania ogniem.
Rysunek 2: Obszar pokrycia typowego dwuwymiarowego radaru powstałego w wyniku azymutalnego obrotu wiązki typu cosecans kwadrat.
Rysunek 2: Obszar pokrycia typowego dwuwymiarowego radaru powstałego w wyniku azymutalnego obrotu wiązki typu cosecans kwadrat.
Kolejną funkcją radarów obrony powietrznej jest wyprowadzenie swoich samolotów ze strefy walki powietrznej na pozycję do przechwycenia samolotu przeciwnika. Podczas naprowadzania myśliwców informacje otrzymane przez operatora radaru są przekazywane do naprowadzanego samolotu za pomocą linii transmisji głosu lub danych.
Głównymi funkcjami radarów obrony powietrznej są:
- wczesne (dalekiego zasięgu) wykrywanie (w tym z pokładów samolotów);
- wykrywanie i ostrzeganie przed rakietami balistycznymi;
- określenie wysokości;
- zarządzanie i kontrolę nad interceptorami z naziemnych stanowisk dowodzenia.