Podstawy radiolokacji

Rozdzielczość kątowa

Rozdzielczość kątowa to minimalna separacja kątowa, która pozwala radarowi na rozróżnienie dwóch identycznych celów znajdujących się w tej samej odległości. Rozdzielczość kątowa radaru jest określana przez szerokość płata anteny, która jest definiowana przez kąt −3 dB (szerokość płata przy połowie mocy). Punkty w schemacie anteny, które otrzymują połowę nadawanej mocy (tj. szerokość płata −3 dB) są uważane za granice płata przy obliczaniu rozdzielczości kątowej; dwa identyczne cele w tej samej odległości są efektywnie widziane przez radar na różnych azymutach, gdy są one kątowo oddalone od siebie o więcej niż szerokość płata −3 dB.

R

½Θ

S_A

Rysunek 1: Rozdzielczość kątowa

Ważną uwagą jest to, że im węższy płat, tym większa kierunkowość anteny. Rozdzielczość kątową w zależności od odległości między dwoma celami można obliczyć według następującego wzoru:

(1)

• Θ = szerokość płata anteny (Theta)
• S_A = rozdzielczość kątowa związana z odległością między dwoma celami
• R = odległość skośna antena - cel [m]

Rozdzielczość kątowa celów na analogowym wyświetlaczu PPI, w praktyce, zależy od zdolności operatora do rozróżnienia dwóch mniej lub bardziej zdezorientowanych ech. Systemy, które oferują opcję rozpoznawania celu mogą poprawić swoją rozdzielczość kątową poprzez możliwość porównania amplitudy impulsów odbitych od każdego celu indywidualnie.