www.radartutorial.eu www.radartutorial.eu Urządzenia radiolokacyjne

RSP-7

Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: Mobilny wariant radaru precyzyjnego podejścia RSP-7. © 2005 Thierry Lachapelle

Rysunek 1: Mobilny wariant radaru precyzyjnego podejścia RSP-7. © 2005 Thierry Lachapelle

Specyfikacja techniczna DRL
Pasmo częstotliwości: 830 … 882 MHz
(pasma UHF)
Częstotliwość powtarzania impulsów: 550, 800, 1075 Hz
Szerokość impulsu (τ): 2 · 1 µs (frequency diversity)
Moc impulsowa: 230 kW
Zasięg instrumentalny: 45, 90, 150 km
Dokładność / Błąd określania:
Szerokość wiązki anteny:
Specyfikacja techniczna PRL
Pasmo częstotliwości: 9100 … 9400 MHz
(pasma X)
Częstotliwość powtarzania impulsów: 2400 oder 3000 Hz
Szerokość impulsu (τ): 0,4 µs
Moc impulsowa: 70 kW
Zasięg instrumentalny: 60 km
Dokładność / Błąd określania: 100 m
Szerokość wiązki anteny: Kurswegantenne: β: 0,7°; ε: 3,5°
Gleitwegantenne: β: 3,6°; ε: 0,7°
Schwenkwinkel: ±15°

RSP-7

RSP–7 (Radiolokatsionnaya Sistema Posadki; cyrylica: Радиолокационная Система Посадки, РСП; oznaczenie NATO: „Two Spot“) to rosyjski radar precyzyjnego podejścia używany do celów wojskowych, który był budowany od około 1962 roku. Składał się on z dwóch niezależnie działających radarów: radaru podejścia (PRL) w paśmie X, radaru dozorowania (DRL) w górnym paśmie VHF ze zintegrowanym radarem wtórnym w tym samym paśmie częstotliwości oraz odbiornika radiolokacyjnego VHF. Produkowano dwa warianty: wariant mobilny na ZIL 157 (później na ZIL 131) z przyczepą 2PN-2 oraz wariant stacjonarny (RSP-7U) do montażu stałego lub w terenie z anteną umieszczoną na maszcie.

Radar precyzyjnego podejścia PRL (patrz Rysunek 1) może działać w kilku trybach:

Anteny wykonywały 25 ruchów obrotowych na minutę w trybie sektorowym. Obrót w celu wykonania operacji dookólnej był wykonywany tylko przy użyciu anteny kursowej z prędkością do 10 obrotów na minutę. Obraz radarowy z PRL, który znajdował się bezpośrednio przy pasie startowym, był przekazywany drogą kablową lub przez łącze radiowe VHF jako urządzenie pomocnicze do wyświetlaczy radaru dozorowego DRL.

W radarze DRL zastosowano wiele elementów radaru P-15 „Flat Face A“. W nadajniku stosowano lekko przestrajalne magnetrony, których częstotliwości robocze były dopasowywane do częstotliwości lokalnego oscylatora odbiornika stabilizowanego kwarcem. Dokładność wyznaczenia współrzędnych była mniejsza niż 1% skali obserwacji.

Galeria zdjęć RSP-7

Rysunek 2: Anteny DRL-7U

Rysunek 3: Ze względu na redundancję ustawione są dwie anteny.

Rysunek 4: Urządzenia do obserwacji w wersji mobilnej.

Quelle: museum.radioscanner.ru