www.radartutorial.eu www.radartutorial.eu Urządzenia radiolokacyjne

P-30 “Big Mesh”

Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: typowe położenie ukośne górnej anteny.

Rysunek 1: typowe położenie ukośne górnej anteny.

Specyfikacja techniczna
Pasmo częstotliwości: pasma E/F
Okres powtarzania impulsów:
Częstotliwość powtarzania impulsów:
Szerokość impulsu (τ):
Czas odbioru sygnału echa:
Czas zwrotu:
Moc impulsowa: 1 MW
Moc średnia: 50 kW
Zasięg instrumentalny: 360 km
Rozróżnialność w odległości: 500 m
Dokładność / Błąd określania:
Szerokość wiązki anteny: 0,6 - 1,7°
Liczba ech odebranych - sondowań:
Liczba obrotów anteny radaru:
MTBCF:
MTTR:

P-30 “Big Mesh”

P-30 „Kryształ“ (cyrylica: «Хрусталь»; oznaczenie NATO: „Big Mesh“) był wczesnym radarem na fale centymetrowe byłego Związku Sowieckiego.

Nachylenie górnej anteny do wiązki V umożliwiło określenie wysokości celu. Jeśli znak celu został zapisany dwukrotnie, związany z nim cel konsekwentnie leciał na większej wysokości. Im dalej na ekranie znajdowały się obie części docelowej postaci, tym większa była wysokość docelowa.

Pionowa część anteny obok dolnego reflektora (na zdjęciu po lewej) to antena kompensacyjna radaru wtórnego „aktywnej odpowiedzi“ (NRS-20), która miała umożliwić lepszą identyfikację własnych samolotów po wprowadzeniu MiG-a 21. Główna antena NRS-20 również wykorzystywała dolny reflektor paraboliczny.

Radar został przyjęty do uzbrojenia Armii Sowieckiej w 1955 roku. W 1959 r. radar został zmodernizowany do wersji P-30M „Saturn“. Modernizacja ta przyniosła poprawę zasięgu o 10-15% dzięki zastosowaniu lamp o fali bieżącej jako niskoszumnych przedwzmacniaczy w odbiorniku.

Ze względu na możliwości cyfrowego wykrywania i śledzenia celów za pomocą plotextraktora, który może przetwarzać do 200 celów jednocześnie, radar ten przeżywał renesans i został ponownie wprowadzony do produkcji pod oznaczeniem 1L117. Dokładność cyfrowego wyznaczania wysokości wynosi 400 m.