www.radartutorial.eu www.radartutorial.eu Urządzenia radiolokacyjne

P-14

Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
handcoloriert

Rysunek 1: “Tall King A”

Specyfikacja techniczna
Pasmo częstotliwości: 160 … 185 МHz
Okres powtarzania impulsów: 5 - 10 ms
Częstotliwość powtarzania impulsów: 100 - 200 Hz
Szerokość impulsu (τ): 10 µs
Czas odbioru sygnału echa:
Czas zwrotu:
Moc impulsowa: 700 - 900 kW
Moc średnia: 800 W
Zasięg instrumentalny: 600 km
Rozróżnialność w odległości: 1,5 km
Dokładność / Błąd określania:
Szerokość wiązki anteny: 4°20' … 8°
Liczba ech odebranych - sondowań: > 15
Liczba obrotów anteny radaru: 0 … 4 … 6 Ob/min
MTBCF:
MTTR:

P-14

Radar P-14 (nazwa rosyjska: 1RL113 „Lena“; cyrylica: 1РЛ113 «Лена»; oznaczenie NATO: „Tall King A“) był budowany od 1959 roku. Przy wymiarach 32 m · 11 m ta antena paraboliczna zajęła szczególne miejsce w pasmie VHF. Antena mogła być obracana do prędkości wiatru 30 m/s. Dane techniczne stacji radarowej były podobne do danych P-12, ale nadajnik miał większą moc (Pi ≥ 700 kW). Maksymalny wyświetlany zasięg wynosił 600 km, przy czym rozdzielczość zasięgu pogarszała się ze względu na rozdzielczość ekranu.

P-14 miał dwie główne anteny. Jedna z nich została ustawiona stacjonarnie jako antena robocza, a jedna antena została załadowana na 36 pojazdów URAL-375D gotowych do układania. Czas ustawiania jednej anteny wynosił około 50 godzin.

Ostatnia stacja została dostarczona w 1979 roku. W sumie zbudowano 731 stacji, z czego 24 wyeksportowano.