www.radartutorial.eu www.radartutorial.eu Urządzenia radiolokacyjne

SRE-LL

Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
(click loupe botton to enlarge: 715·1000px = 157 kByte

Rysunek 1: Zdjęcie historyczne SRE-LL Bremen
(© 1998 DFS Deutsche Flugsicherung, H.-J. Koch)

Specyfikacja techniczna
Pasmo częstotliwości: 1250 - 1350 MHz
Okres powtarzania impulsów: ca 2,5 ms
Częstotliwość powtarzania impulsów: ca. 400 Hz (staggered)
Szerokość impulsu (τ): 2,5 µs
Czas odbioru sygnału echa:
Czas zwrotu:
Moc impulsowa: 5 MW
Moc średnia: 9 kW
Zasięg instrumentalny: 370 km
Rozróżnialność w odległości: < 400 m
Dokładność / Błąd określania:
Szerokość wiązki anteny:
Liczba ech odebranych - sondowań:
Liczba obrotów anteny radaru: 2 - 7,5 Ob/min
MTBCF:
MTTR:

SRE-LL

SRE-LL (Surveillance Radar Equipment, twin-L-Band) to radar na trasie, opracowany przez firmę AEG Telefunken w 1969 roku. Prototyp został zainstalowany w Bremie w 1972 roku. Do 1974 r. powstało pięć kolejnych radarów, zapewniających nakładające się na siebie rozpoznanie radarowe dla kontroli ruchu lotniczego w byłych Niemczech Zachodnich. Systemy te działały do około 1995 roku.

Dzięki zastosowaniu anteny dwupłaszczyznowe (tzw. „głowa Janusa“, patrzącej w dwóch przeciwnych kierunkach) uzyskuje się taką samą szybkość odnawiania danych, jak gdyby antena obracała się wirtualnie z dwukrotnie większą liczbą obrotów. Obie połówki anteny z reflektorem o rozmiarach 14,5 · 9 m wytwarzały cosecant kwadratowy oraz dodatkową wiązkę ołówkową, która wzmacniała dolne zbocze wzoru anteny w większej odległości. Łączna masa wirujących części anteny wynosiła około 60 ton.