SRE-LL
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Specyfikacja techniczna | |
---|---|
Pasmo częstotliwości: | 1250 - 1350 MHz |
Okres powtarzania impulsów: | ca 2,5 ms |
Częstotliwość powtarzania impulsów: | ca. 400 Hz (staggered) |
Szerokość impulsu (τ): | 2,5 µs |
Czas odbioru sygnału echa: | |
Czas zwrotu: | |
Moc impulsowa: | 5 MW |
Moc średnia: | 9 kW |
Zasięg instrumentalny: | 370 km |
Rozróżnialność w odległości: | < 400 m |
Dokładność / Błąd określania: | |
Szerokość wiązki anteny: | 1° |
Liczba ech odebranych - sondowań: | |
Liczba obrotów anteny radaru: | 2 - 7,5 Ob/min |
MTBCF: | |
MTTR: |
SRE-LL
SRE-LL (Surveillance Radar Equipment, twin-L-Band) to radar na trasie, opracowany przez firmę AEG Telefunken w 1969 roku. Prototyp został zainstalowany w Bremie w 1972 roku. Do 1974 r. powstało pięć kolejnych radarów, zapewniających nakładające się na siebie rozpoznanie radarowe dla kontroli ruchu lotniczego w byłych Niemczech Zachodnich. Systemy te działały do około 1995 roku.
Dzięki zastosowaniu anteny dwupłaszczyznowe (tzw. „głowa Janusa“, patrzącej w dwóch przeciwnych kierunkach) uzyskuje się taką samą szybkość odnawiania danych, jak gdyby antena obracała się wirtualnie z dwukrotnie większą liczbą obrotów. Obie połówki anteny z reflektorem o rozmiarach 14,5 · 9 m wytwarzały cosecant kwadratowy oraz dodatkową wiązkę ołówkową, która wzmacniała dolne zbocze wzoru anteny w większej odległości. Łączna masa wirujących części anteny wynosiła około 60 ton.