www.radartutorial.eu www.radartutorial.eu Urządzenia radiolokacyjne

ALTAIR

Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: Radar ARPA do śledzenia i oprzyrządowania dalekiego zasięgu (ALTAIR) na atolu Kwajalein (Wyspy Marshalla).
(9°23'43.451" N   167°28'46.023" E)

Specyfikacja techniczna
Pasmo częstotliwości: pasma %%%
Okres powtarzania impulsów:
Częstotliwość powtarzania impulsów: 300 Hz
Szerokość impulsu (τ): 80 μsec
Czas odbioru sygnału echa:
Czas zwrotu:
Moc impulsowa: 5 MW
Moc średnia: 120 kW
Zasięg instrumentalny:
Rozróżnialność w odległości: 20 m
Dokładność / Błąd określania:
Szerokość wiązki anteny: 1,1° (UHF)
2,8° (VHF)
Liczba ech odebranych - sondowań:
Liczba obrotów anteny radaru:
MTBCF:
MTTR:

ALTAIR

ALTAIR (ARPA Long-Range Tracking And Instrumentation Radar) jest bardzo czułym, szerokopasmowym i w pełni spójnym oprzyrządowaniem i radarem śledzenia celu. ALTAIR obsługuje różne tryby pracy, od śledzenia celu do zbierania i zapisywania charakterystycznych danych o celu w pasmach VHF i UHF.

ALTAIR został zbudowany jako radar oprzyrządowania (radar do specjalnych zadań pomiarowych) w 1969 roku. Zdolność do wykonywania pomiarów daleko w przestrzeni za pomocą modulacji wewnątrzimpulsowej została zainstalowana w 1982 r.[1] Radar pracuje w dwóch zakresach częstotliwości: VHF (155-162 MHz) i UHF (422 MHz). Wykorzystuje on duży reflektor paraboliczny o średnicy około 46 m i podaje częstotliwości VHF z głównego ogniska. Dla częstotliwości UHF używa dodatkowego reflektora Cassegrain o średnicy 5,5 m, który jest zależny od częstotliwości i przezroczysty dla częstotliwości VHF.[2]

ALTAIR transmituje w paśmie VHF w polaryzacji kołowej zgodnej z ruchem wskazówek zegara (rz) i odbiera w trybie monopulsacyjnym[3] w polaryzacji kołowej przeciwnej do ruchu wskazówek zegara (lz) sygnał sumaryczny, a także sygnały różnicowe lz w pionie i poziomie oraz krzyżowo spolaryzowany sygnał sumaryczny rz. Te cztery kanały pomiarowe umożliwiają wyznaczenie trójwymiarowego położenia celu i jego prędkości względnej w funkcji efektywnej powierzchni odbicia i czasu pracy. ALTAIR może zatem towarzyszyć nawet 32 celom w VHF i UHF. Jednoczesne akompaniamentowanie w VHF i UHF pozwala na korygowanie w czasie rzeczywistym zniekształceń występujących podczas rozchodzenia się fal elektromagnetycznych w jonosferze, co pozwala na uzyskanie dokładniejszego wyniku pomiaru.[2] Moc i zysk anteny ALTAIR są wystarczające do pomiaru satelitów geostacjonarnych, których pozycja znajduje się w skośnej odległości ponad 40 000 km od radaru.

Galeria zdjęć ALTAIR Radar

Rysunek 2: Ten obrazek jest często używany w Wikipedii, ale nie został wyjaśniony.

Źródła i resorsy:

  1. Melvin L. Stone and Gerald P. Banner: “Radars for the Detection and Tracking of Ballistic Missiles, Satellites, and Planets”
    in Lincoln Laboratory Journal, Volume 12, Number 2, 2000, S.217 (online PDF)
  2. S. Close, S. M. Hunt, F. M. McKeen, and M. J. Minardi:“Characterization of Leonid meteor head echo data collected using the VHF-UHF Advanced Research Projects Agency Long-Range Tracking and Instrumentation Radar (ALTAIR)”, MIT Lincoln Laboratory, Lexington, Massachusetts, USA, in RADIO SCIENCE, VOL. 37, NO. 1, 1009, 10.1029/2000RS002602, 2002 (online PDF)
  3. Timothy D. Hall, Gary F. Duff, and Linda J. Maciel: “The Space Mission at Kwajalein” in in Lincoln Laboratory Journal, Volume 19, Number 2, 2012, S.48 (online PDF)