Simetrik Yükselteç
Resim 1: Bir simetrik yükseltecin prensibi
Resim 1: Bir simetrik yükseltecin prensibi
Simetrik Yükselteç
Radarlarda yarıiletken yükselteçlerin kullanılmaya başlandığı yıllarda en çok simetrik yükselteçler kullanıldı. Her bir yükselteç modülünde, iki eş transistör katını paralel çalıştırabilmek için girişte ve çıkışta bir 90° hibrit (yönlü bağlaştırıcının bir özel türü) bulunmaktaydı. Teknik yayınlarda bu tür hibritlere -3 dB bağlaştırıcı, hibrit bağlaştırıcı veya „dörtlü (quadratic) bağlaştırıcı“ denilir. Bu bağdaştırıcıların özelliği, girişteki işareti iki eşit parçaya bölerek çıkışlara aktarmasıdır. İç geçiş hattı daha uzun olan işaretin fazı, kısa hattan geçen işarete göre 90° kayar. Paralel çalışan yükselteçlerde işaretler arasında keza 90° lik bir faz farkı bulunur. Hibridin çıkışında girişen bu işaretler bir çıkışta birbirine yapıcı girişim sonucu eklenebilir ya da diğer çıkışta yok edici girişim sonucu birbirlerini iptal ederler.
Bu tür yükselteçlerin üstünlükleri şunlardır:
- uygun empedans uyumu sayesinde bir iyi Duran Dalga Oranı;
- kolayca birbiri ardına bağlanabilen yükselteç katları olanağı;
- basit güç uyumu;
- gelişmiş güç kazancı.
Sakıncaları ise:
- modüllerin azalan maliyetleri ve minyatürleşme olanakları (kademe başına iki kat daha fazla transistörün yerleştirilebilmesi);
- hibrit modül nedeniyle ortaya çıkan giriş kayıpları yükseltecin gürültü katsayısını kötüleştirir;
- sınırlı bant genişliği (geniş bantlı 90° hibritlerin üretimindeki sorunlar nedeniyle)