Pochodzenie terminu „Radar“
Rysunek 1: List admirała G.R. Starka wskazujący na używanie terminu „radar“ w dalszej części tekstu
Pochodzenie terminu „Radar“
Słowo „radar“ pochodzi od angielskiego zwrotu „radio detection and ranging“, używanego w Naval Research Laboratory (NRL) jako jedna z nazw odpowiedniej dziedziny badań naukowych. Termin ten został ukuty przez dwóch oficerów marynarki wojennej, lieutenant-commander (LCDR) F. R. Furth i S. M. Tucker, którzy byli odpowiedzialni za pierwsze dostawy radarów dla marynarki wojennej. Oficerowie ci (obaj późniejsi kontradmirałowie) służyli w Departamencie Marynarki Wojennej i to dzięki nim upowszechnił się termin „radar“.
Rysunek 1 to fotokopia listu z 10 listopada 1940 roku, podpisanego przez admirała H. R. Starka, szefa operacji morskich (głównodowodzącego US Navy), który wprowadził do oficjalnego obiegu termin „radar“. Później Furth i Tucker, już jako kapitanowie (odpowiadający stopniowi „Captain First Rank“), kierowali Laboratorium Badawczym Marynarki Wojennej USA (kapitan Furth w latach 1949-1952, kapitan Tucker w latach 1955-1956). Kapitan Furth został szefem badań marynarki wojennej i awansował do stopnia admirała (1954-1956).
Słowo „radar“ szybko weszło do powszechnego użycia, chociaż w Wielkiej Brytanii używanie terminów „radiolocation“ i „Radar Direction Finding, RDF“ trwało do 1943 roku, kiedy to termin „radar“ został przyjęty na mocy umowy międzynarodowej.
Źródło: Louis A. Gebhard, w 'Evolution of Naval Radio-electronics and Contributions of the Naval Research Laboratory' 1979, strona 170 (wersja drukowana) lub strona 186 (wersja pdf online)